Oldukça uzun ömürlü yaşayan dedem Ali Çavuş ölüm döşeğindeyken yanındakilere : “Eğer ben kendi dertlerimle başbaşa kalsaydım daha çook yaşardım. Beni kendi derdim değil, elin derdi öldürüyor; hem de ecelimden önce öldürüyor.” demiş ve rûhunu teslim etmiş. Dedemin genlerinden bazı şeyler bana bulaşmış olmalı ki, bunları yazarken  inanın kendimi akîl adam sıfatında bile görmüyor ve bu hususta kendimi sadece dedem gibi 'ilgili ve duyarlı' hissediyorum.  

     Güzel ve güzîde bir görüntü içinde, mutlu ve mükemmel biçimde yaşamak elbette en tabii hakkımız... Toplum içinde ve medenî bir alemde yaşıyorsak; şüphesiz ki düşünen insan sıfatımızla yaratanımıza şükrümüz; ülkemize, çevremize, ailemize ve  komşularımıza  karşı sorumluluklarımız var... Bu hususta kendimizi 'ilgili ve duyarlı' saymak zorundayız. Sorunlara karşı sorumsuzlukları prensip edinirsek;  taşın altına elimizi sokmazsak, biz biz olmaktan çıkar,  başkalaşır ve 'kolay lokma' oluruz...Ucuz adam oluruz! Birileri bizleri basit ve bayağı emellerine alet edip maşa gibi kullanır!...

     Atalarım,  Ortaasya'dan gelip Anadolu'nun merkezindeki Kırşehir'i yurt edinirken,  medeniyete çağdaş görünüm kazandırarak merkezileştirmiş.  Kendini sorumlu kılarak koca Osmanlı İmparatorluğu'nun kurulmasında akîl adımlar atmış. Önder olmuş, 'ilgili ve duyarlı'davranmış ve sorunların çözümünde de sorumluluk almış. Acaba “ben nerelerdeyim?” diye hiç kendinizi sorguladımız mı?

     Konuyu daha fazla dağıtmadan esasa doğrudan girmek istiyorum: Kırşehir durmadan ve hızlı bir şekilde göç veriyor. Göçü durdurma adına neler yapılabilir?  “Ben tek başıma ne yapabilirim, ki !” mantığıyla, ne olur kendinizi 'yeteneksiz ve yetkisiz' görmeyin...Herkesin üstüne düşen görev ve bireysel yapacakları var:

     Kırşehir, doğduğumuz, tozlu topraklarında koşup oynadığımız yurdumuz, yöremiz... Vicdanı hür her insanın kendi yöresine karşı sorumluluğu ve vefa borcu var. Aslımızı inkâr edemeyeceğimize göre; okumuşundan, okumamışına; zenaatkârından, serbest meslek sahibine; küçük esnafından, sanayicisine kadar elimizi vicdanımıza koyup bir düşünelim bakalım... Kırşehir neden küçülüyor, neden nüfus fire veriyor ve tarihî o güzelim beldemiz niçin ufalıyor?

     Demin söyledim: Elbette daha mutlu ve daha mükemmel yaşantı içinde olmak ve çağdaş medeniyetin nimetlerinden yararlanmak herkesin en tabii hakkıdır. Amma velâkin insanın doğduğu yöresine, o yörenin sorunlarına karşı 'ilgisizliği ve duyarsızlığı' da doğru değil..  Bu yazımda sadece konunun tartışılmasını, düşünülüp değerlendirilmesini, çözüme katkı verilmesini hatırlatmak için konuyu huzurlarınıza getirmenin doğru davranış olduğu kanaatindeyim. Eğri oturup, doğru düşünüp, herkesin birbirleriyle bu hususu konuşmasını ve tartışmasını istiyorum.

     Öğünmek için değil, örnek olması için kendimden  örnek vererek konuya açıklık getirmek istiyorum: Kırşehir'in, Mucur İlçesinin Kurugöl Köyü'nde doğdum. 18 yaşına kadar bu köyde çobanlık yaptım. Otuz yıla yakın Ankara'da Devlet memurluğu yaptıktan sonra emekli olup, tekrar köyüme döndüm ve köyümde mezarımı bile hazırladım.  Kendi imkânlarımla köyüme kurduğum Kütüphene dolayısıyla Kırşehir Valiliği beni örnek vatandaş seçti ve Millî Eğitim Bakanlığı da  adımı bu kütüphaneye vererek ölümsüzleştirdi.  Bu davranışım  gariban, küçük bir  memurun memleket sevgisinin ve Kırşehir sevdasının güller açmış, yöresine gülücükler saçmış 'ilgisi ve duyarlılığına' örnek teşkil etmiyor mu?

     Tüm hemşeri Bürokrat ve iş adamlarımız! Elinizi vicdanınıza koyup bir düşünün ne olur... Allah aşkına kendi yören “toprağın” için bireysel olarak Sen ne yaptın?

     Sayfa editörümün “Duran ağabey yine uzun yazmışsın. Bu kadar uzun yazıyı köşene  nasıl sığdıracağım?” dediğini duyar gibiyim. Bu günkü bu yazımı  maalesef  kısa kesmek zorundayım. Bakınız, gelecek (2).yazımda hem gelişen sorunları ortaya dökecek ve hem de somut çözüm önerilerimi bir-bir açıklayacağım?  Mutlaka oku, unutma!

     Sözün özü: Dün bitti ve gitti... Yarına çıkacağımızın da garantisi olmadığına göre; acaba yaşadığımız bu günde, kendinle gurur duyacak toplumsal içerikli  ne plânın var?  Zebani Hazretleri ve  Sorgucu Meleği değilim amma tekrar ediyorum, bu gün “Allah için,  ülken için,ailen için, memleketin Kırşehir için ve  kendin için sahi ne yapacaksın?

      Hoşça kalınız.