1938 yılında haritada ismi olmayan, kimliğinde adı yazmayan Kırşehir’in KIRTILLAR (Kelismailuşağı) köyünde doğdu.

Garipliğin başlangıcı doğumunda köyünün adının kimliğine bile yazılamayışıyla başladı.Babası Muharrem Ertaş düğünlere giderek geçimini ordan sağlıyordu.Babasına heveslenen Neşet Ertaş küçük yaşlarda anasının saz yapıp eline verdiği TOKAÇ’la müzik hayatına başladı.

Garipliğin yalnızlığını duygularıyla yoğuran, gönül zenginliğini dostlara, dostluğu ise türkülerine yansıtan, sevgisini sevdasına ilmek ilmek gönüllere işleyen, milletimizin sevgisini kazanan GÖNÜL insanıydı Neşet Ertaş.

Öyle türküler yazdıkı yazarken kendisi bile ağladı, mızraba haz verdi, sesine öz verdi kendini türkülere adadı.Öyle bir sesleniş yaptıki sanki SAVAŞ’a dur der gibiydi.

İnsanlar kendini bilebilseydi

Dünyada haksızlık kavga olmazdı

İnsan doğan yine insan ölseydi

Belkide dünyada hayvan kalmazdı

Diyerek hayvandan farkı kalmayan canilerin zalimlerin olduğunu dile getirdi.Gönüldağı dedi kalpten kalbe giden yolda birleştirdi.Okuyamadım bu dert benimdi, hem benim hem babamın derdiydi dedi, ilmin önemine vurgu yaparak adeta okuyun,okutun, okutmalıyız dedi.

Bir gün sahnede ve eli perdelere gitmiyordu, eli mızrabı tutamaz olmuştu.Bir an neye uğradığını anlayamayan Üstad hastalandığını fark eder.İşte o an Kırşehir’in Altın oğlu Mehmet Ali ALTIN çıkar ve hocaya müdahelesini yaparak tedavi görmesi için Almanya’ya gönderir.

Hani Ahde vefa ya ….

Bu zamanlarda pek göremediğimiz bir durumdu.Hayatını ona borçlu olduğunu hisseden usta şöyle seslendi.

“Çarığınan köyünden gelen,
Tıp okuyup doktor olan,
Hastanın halından bilen,
Doktor Mehmet Ali Altın.

İnsanlıktır onun yolu,
Yüreği insanlık dolu,
Kırşehir’in altın oğlu,
Doktor Mehmet Ali Altın.

Yüreği kocaman gönlü karlı dağlar gibi yüce, sevdiğine seslenmek ne güzel bir duygudur ki ! o duyguyla yazmış olduğu sözleri okurken bile duygulanıyoruz.

Ne güzel yaratmış yar yar seni yaradan

İstemem esmesin yar yar yeller incidir

Güzelsin sevdiğim yar yar gülden goncadan

Uzanmasın sana yar yar eller incidir…

Neşet Ertaş anlatmakla bitmiyorki, onu türküleriyle yaşamak lazım.Yıllar geçti aradan ve sazıyla sözüyle 30 Temmuz 2000 idi ve İstanbul Harbiye’de sahneye çıktı binlerce insanı sevindirdi gözyaşlarına boğdu.Nerdeyse 30 senedir Türkiye’de bir Konser vermemişti.Zamanla hayatı kitaba, kitapları belgesellere ardı ardına dökülmeye başladı.

Artık Neşet Ertaş Türkiye’deydi dönmüştü.İzmir’e yerleşti, Halk konserlerine, tv programlarına mümkün olduğunca çıkmaya çalışıyordu.Cumhurbaşkanımızın baş konuğu, Başbakanımızın insanlığa çağrı yolu olup yanlarında olmuştu.O bir gönül insanıydı, o bilerekten bilmeden hiçbir gönülü kırmadı, işte o bu yüzden Neşet Ertaş’dı

2012 Eylül 25 idi son nefesini verdi.Sevenlerini ağlattı, türkülerini öksüz bıraktı.Sağını solunu bir meydanda toplattı memleketimize ölümünde bile hayır getirdi birleştirdi bütün insanlığa BENİM YURDUM dünyadan geri kalmasın diyerek haykırdı.

İsterim ki bu dünyada
Hiç kimse cahil kalmasın
Okusun ilmin kitabın
Cahilden akıl almasın

Kendi kendini yetenlere
İlim tahsil edenlere
İlme doğru gidenlere
Cehalet mani olmasın

İlmedenler nurlaşıyor
İlmetmeyen körleşiyor
İlimle dünya birleşiyor
Söyle ki neden olmasın

Can yakmadan atom gücü
Birleşsinler tüm bilimci
Dilerim olsun sahici
Dünyada silah kalmasın

İnsan hakları hak olsun
Bu hakkı bilen çok olsun
Bütün silahlar yok olsun
Cehalet can dağlamasın

Dünya cennettir insana
Eşit olsun sana bana
Kıyılmasın hiçbir cana
Analar ağlamasın

Bütün dünya Allah diyor
Onun nimetini yiyor
İnsan kısbetini giyor
Ayrılık gülden olmasın

Kendin bilen bunu anlar
Çünkü haktır bütün canlar
Yardımlaşsın tüm insanlar
Dünyada fakir kalmasın

Bir garibim budur derdim
Tüm dünyayı ben de gördüm 
İsterim ki BENİM YURDUM
Dünyadan geri kalmasın

Onbinler KIRŞEHİR’de buluştu dualar eşliğinde o benim ustam dediği Baba Muharrem Ertaş’ın  ayağı ucunda defnedildi.İşte gariplik, acı, keder ve gözyaşımda saklı kalan Neşet Ertaş’ı yalan dünyadan uğurladık.İnanmak zor olsada inanmak zorundayız o artık yok …

Türkülerimiz öksüz

Bozlaklarımız Babasız kaldı

Sana söz veriyorum büyük üstad türkülerin garip kalmayacak, ben ve benim gibi senin sevdalıların bu türküleri yaşayıp yaşatacak.Elimizin uzandığınca, dilimizin döndüğünce, gücümüzün yettiğince her adımımızda sen, her sözümüzde türkülerin olacaktır.Mekanın Cennet Ruhun Şad Olsun sen rahat uyu biz seni hiç unutmadık ve unutmayacağız…..

Saygılarımla

Ünal KAYA

05549585399

Unalkaya40@hotmail.com