Neyimiş efendim?!: “Duran ERDOĞAN eskileri anlattıkça, ‘geriye gidiliyor’muş! Yurdumuzu, yöremizi ‘aşağılayıp, kötülüyor’muş! Çağdaş olunmalı’ymış!  ‘Kendi fantezilerini’ yazıyormuş.” Vesaire… Vesaire…

     Hakkımdaki çirkin yazıyı internette gören editörüm araştırmış: Meğer mâlûm Üniversitede o isimde akademisyen yokmuş.  Benden de atik davranıp ağzının payını verdi sahtekâra! Konuya vakıf olan Web Sitesi sorumluları hemen “özür dileyip” yazıyı yayından kaldırdılar. Elbette benim de cevabım var kimliğini gizleyen böylesine kişiliksizlere!..     

    Kazak Abdal bu konuda dizelerinde, senin ve senin gibi düşünenler için bakınız ne diyor:

//Ormanda büyüyen adam azgını
   Çarşıda pazarda insan beğenmez
   Medrese kaçkını softa bozgunu
   Selam vermeğe dervişan beğenmez
       Alemi tan eder yanına varsan
       Seni yanıltır bir mesele sorsan
       Bir cim bile çıkmaz karnını yarsan
       Camiye gelir de erkan beğenmez

Elin kapusunda kul kardaş olan
Burnu sümüklü gözü yaş olan
Bayramdan bayrama bir tıraş olan
Berber dükkânında oğlan beğenmez//

   (Diyor ve devam ediyor........)

     Ben de diyorum ki! Karşımızdaki hem yanlışı savunur, hem iyiyi, hem de doğruyu ve hatta kendi kültürünü bilmez; bilenleri de beğenmeyip ‘hödük’lüğünü ve ‘hırt’lığını direne-direne sürdürürse  

-tabir caizse- o zaman da ağzının payını verip; söylemesi ayıp, ama koduk mu oturturuz. Yumruk gücümüzle değil; elbette bilim üstünlüğümüzle feleğini şaşırtırız!

      Bir kültür yazarı olduğumu; bir kelimelik kelâmı yazarken bile benim‘kılı kırk yardığımı’ biliyor musun? Sana dünyanın tersine döndüğünü mü kanıtladığımı söylüyorum.  Aksine, tersine döndürmeye çalıştığın dünyanı; unutturulmaya çalışılan kimliğini hatırlatarak, kişiliğini, öz kültürünü onurla yaşamanı istiyorum.  Ne güzel!

     Söylenenlere inat, belleğimdeki kültürel şu güzelim anekdotu ‘yarenlik tadında ve tavında’ sevgili okurlarımla paylaşmak istiyorum:

                                              SULTAN HANIM ÇOK KIZDILAR BU RÜYAYA…

      Mucur-Kurugöl Köyü’ndeki komşumuzun biricik oğlu 1960’lı yıllarda Almanya’ya işçi olarak gitmişti. Okuması-yazması olmayan yetmişlik anasına yazdığı mektupları da genelde ben okur ve anasının ağzından cevaplar yazarım. Yine bir mektubunda oğul şöyle yazıyordu anasına:

     “Ana! Babam rahmetliyi rûyâmda gördüm. Yanıma geldi. Biraz konuştuk. Hasret giderdik. Felçten eser kalmamış. Gençleşmiş. Bastonu bile yoktu elinde” diyerek; gördüğü rüyâyı süslü kelimelerle bir güzel anlatmış. Mektup bitti, komşumuz Sultan Hanım coştu:

    “Ben de burda arımla-namusumla ölmüş herifin yasını tutuyom. Demek ki orda Hurî kızlarıylan gününü gün ettiği yetmiyo, bir de gâvûr garılarıylan buluşup keyif sürüyo.Taa Alamanya’lara oğlanın yanına gidiyo da; şurda yakınca benim yanıma gelmiyo. Ulan ben de burda bir dürzünün rûyasına girip bunun intikamını almam mı senden!?”     

       Sözün özü: Bu kültürü gelecek kuşağa taşıyıp hep birlikte yaşatmak amacımdır. Filânca ya da fişmekânca beğenmiyor diye 45 yıllık yazarlığımızdan mı vazgeçelim? Yazdıklarımı beğenenlere elbette teşekkürden başka bir diyeceğim yok. Fakat şu beğenmeyenler var ya şu beğenmeyenler…  Onlara da beğendirinceye kadar ‘Kırşehir Anekdotları’nı yazmaya devam edeceğim.

     Hoşça kalınız.

DAVETİYE: Siz değerli dostlarımı yenilenen Duran ERDOĞAN Kişisel Web Sitemi ziyaret etmeye davet ediyorum.  Giriş serbest, ikramlar ücretsizdir. Adresimiz: http://www.duranerdogan.com  Buyurunuz, bekliyorum efendim.

Duran ERDOĞAN

Kırşehir Anekdotları Yazarı

http://www.duranerdogan.com